- Nie – Anna uśmiechnęła się, a tymczasem Martha szybko opuściła pokój – Musimy się przebrać żeby nie wyróżniać się w tłumie. Inaczej nie opędziłybyśmy się od ludzi, a o kupnie konia nie byłoby nawet mowy.
Pokiwałam głową, choć nie do końca rozumiałam, w czym jest problem. Przecież Anna jest księżniczką i z tego, co widziałam wszyscy poddani ją kochają, więc czemu ma mieć problem z załatwieniem jakiejkolwiek sprawy na targu? Przecież ludzie na pewno szybko by jej pomogli… Tak mi się przynajmniej wydawało, ale nie mówiłam tego głośno tylko posłusznie podreptałam za księżniczką do innej komnaty. Tam Marta pokazała nam stroje noszone w królestwie. Szybko się przebrałyśmy, a wtedy starsza kobieta podała wyciągnęła z kufra długie peleryny z kapturem.
- Dwie? – księżniczka zmarszczyła brwi – Myślałam, że tylko ja jestem aż tak rozpoznawalna…
- Owszem Aniu, ale włosy Inez są bardzo charakterystyczne – wyjaśniła Martha – Ludzie już o niej mówią, a jeśli ktoś rozpozna ją w tłumie to ciebie również.
- Masz rację – przyznała księżniczka, po czym podała mi jedną z peleryn – Gotowa?
Szybko włożyłam okrycie i zakryłam kapturem włosy by nie robić kłopotu Annie, po czym kiwnęłam głową. Opuściłyśmy zamek tą samą drogą, którą pierwszego dnia księżniczka mnie do niego wprowadziła.
Anno?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz