Od Elisabeth - CD. Anthony'ego

Pokiwałam głową i pomogłam chłopakowi zrobić pierwsze parę kroków. Po chwili szedł już właściwie sam, łapiąc mnie tylko wtedy gdy tracił równowagę. Gdy znaleźliśmy się przed drzwiami, kopnęłam je i otworzyły się na oścież. Anthony podszedł do łóżka i położył się na nim. Ja natomiast sięgnęłam po książkę leżącą na stole. Otworzyłam ją na pierwszej stronie i zaczęłam czytać. Cały czas jednak, kątem oka obserowałam chłopaka. Z początku nic nie robił, a gdy przechwycił moje spojrzenie od razu zaczął udawać, że szalenie interesują go ptaki śpiewające na zewnątrz. Uśmiechnął się. Nie wiem czemu, ale ja również się uśmiechnęłam. Dopiero po chwili zdałam sobie sprawę, że był to mój pierwszy prawdziwy uśmiech od... od śmierci rodziców. Gdy chłopak zauważył, że się śmieję, zagadnął:
-A z czego tak się śmiejesz, Pani?
-Och, sama nie wiem - powiedziałam i wzruszyłam ramionami. Młodzieniec pokiwał głową i znowu zapadła cisza. Wróciłam do lektury. Była to jedna z pierwszych książek, które przeczytałam. Jej tytuł zapisany został runami, ale tekst był już normalny. Opowiadała o losach pewnej młodej dziewczyny pochodzącej z Królestwa Armonii. O tym, jak zakochała się w chłopaku z Królestwa Aire'a, i jak ta miłość zniszczona została przez wojnę, w której chłopak zmuszony został uczestniczyć. Prawie za każdym razem, jak czytałam tę książkę płakałam. Tym razem przysięgłam sobie, że ani jedna łza nie poleci mi z oka. Czytałam więc i
myślałam o mojej aktualnej pozycji. Anthony chciał wyjechać następnego dnia. Z jednej strony miałabym więcej miejsca dla siebie, ale z drugiej... Trudno mi to przyznać, ale przyzwyczaiłam się do niego. Nie mówił dużo, tak jak ja, choć gdy już coś mówił, to mówił z szacunkiem. Rozmyślania przerwało mi głośne pukanie do drzwi.

<Anthony? Wena sobie pojechała na wakacje> Dzięki.