Królestwo Fuego - Kultura

Charakterystyka mieszkańców
CHARAKTER
spontaniczni │ wybuchowi │ awanturniczy │ sarkastyczni │ złośliwi │ beztroscy │ pewni siebie │ ludzie czynu │ żywiołowi │ bezpośredni │ niedelikatni │ zabawowi │ niepokorni │ głośni │ śmiali │ dynamiczni │ egoistyczni │ łatwowierni │ przesądni │ przekupni │ wierni jedynie władcy
WYGLĄD
mulaci, bądź z opaloną skórą (oczywiście poza rudzielcami) │ najczęściej rude, bądź czarne włosy │ wysportowani │ przeciętny wzrost │ proporcjonalna, dobrze umięśniona i wyrzeźbiona sylwetka │ piegi │ częste blizny │ ogólnie często wyglądem przypominają piratów, bądź wojowników  (także jeśli chodzi o ubiór)

Życie codzienne

W MIEŚCIE Mawia się, że miasta Królestwa Fuego nigdy nie śpią i coś w tym jest. Zarówno w dzień jak i w nocy, w osadach tętni życie. W ciągu dnia, na wiecznie zatłoczonych ulicach kwitnie handel, zwłaszcza jeśli chodzi o wszelki alkohol, oraz świeżo upolowane mięsiwo, a im bliżej centrum, tym wybór coraz bardziej wzbogaca się o broń i oręż (wielu uważa ją za najlepszą jakościowo w całej Amazji), oraz odzienie - zarówno bojowe, jak i szlacheckie dla bogatszych rodów. Większe miejscowości są jednak nierzadko oddalone od siebie dość sporą odległością.
 Prawdą jest, że w całym Królestwie, bez znaczenia czy znajdziemy się w mieście czy wsi, przestępczość jest na porządku dziennym. Z tego względu, szczególnie w zatłoczonych miejscach trzeba niezwykle uważać na złodziei, płatnych morderców, oszustów, czy naciągaczy. Na przykład, jeśli zdecydujesz się na zakupy we Fuego, nigdy nie można być do końca pewnym, czy nabywany towar nie jest kradziony, nie należy do kogoś innego, bądź czy jego sprzedaż jest legalna. 
 Większość mieszczan, pomijając ich szemrane interesy, zajmuje się właśnie handlem, prowadzeniem karczm, gospod, produkcją alkoholi, oraz kuciem metali i wyrabianiem broni. Czas wolny spędzają zazwyczaj w tawernach przy alkoholu, urządzając bijatyki (powszechnie spotykane choćby na ulicach), a co ambitniejsi ćwiczą się w walce zbrojnej, bądź wyruszają na polowania. 
Lecz dopiero gdy w stolicy nastanie wieczór, można zaobserwować prawdziwą, dziką naturę tego Królestwa. Bary i piwiarnie, w dzień już i tak zatłoczone, dopiero w tym momencie przeżywają szczyt. Mnóstwo ludzi w różnym wieku, od piętnastolatków po staruszków spotykają się tam, by dobrze się bawić, czemu obowiązkowo towarzyszą pijaństwo i bójki. Po zmierzchu, spacer ulicami miasta jest szczególnie niebezpieczny (no chyba, że jest się miłośnikiem adrenaliny), ponieważ na przecznicach aż roi się od pijaków, prostytutek oraz wszelkich podejrzanych osób, np. szpiegów, gwałcicieli, czy łowców niewolników. 

NA WSI Wiosek we Fuego jest stosunkowo mało w porównaniu do miast, co nie oznacza jednak, że życie tam toczy się wolniejszym tempem.
 Jeśli chodzi o sposoby zarabiania pieniędzy, to są one w dużym stopniu zależne od lokalizacji danej osady. Ludność wiejska zamieszkująca obszary górskie pracuje zazwyczaj w bardzo licznych kamieniołomach, przy wydobywaniu materiałów niezbędnych w zbrojownictwie - najlepiej rozwiniętej branży w Królestwie. Ci mieszkający w sąsiedztwie lasu utrzymują się z polowań, będących źródłem skór, mięsa, kości oraz piór, które są dostarczane do większych miejscowości na obróbkę, bądź na sprzedaż. Istnieją również wioski w miejscach mało korzystnych do życia, takich jak na przykład obrzeża pustyń, bądź w pobliżu wulkanów. Ludzie osiedlają się tam mimo złych warunków, by polować na żyjące na tych terenach smoki, gdyż smocze łuski, kły, skrzydła bądź szpony są luksusowymi, bardzo drogimi i poszukiwanymi towarami (głównie ze względu na ich ogromną wytrzymałość, oraz trudność w zdobyciu). Zdarzają się również tacy, którzy wyłapują młode smoki niektórych gatunków, by następnie je okiełznać i ujeżdżać, jednak z punktu ekonomicznego jest to mało opłacalne ze względu na trudność w pochwyceniu takiego smoka, utrzymywaniu oraz fakt, że zwierzęta te są wyjątkowo oporne jeśli chodzi o tresurę.
 Trudno orzec, czy bezpieczniej jest w miastach, czy w obszarach wiejskich. Logika podpowiada, że skoro na wsi jest mniej ludzi niż w większych miejscowościach, to jest tam też mniej przestępców, jednak wbrew pozorom nie oznacza to większego bezpieczeństwa. Na terenach mniej zaludnionych, różnego rodzaju szajki, czy gangi przestępcze dużo śmielej atakują karawany podróżnych w celach ograbienia, wzięcia do niewoli, bądź po prostu dla zwykłej rozrywki. Częściej też zdarzają się oszuści sprzedający nielegalny towar, a w przydrożnych gospodach znacznie łatwiej o zniknięcie sakiewki z pieniędzmi, droższej zbroi, czy biżuterii - zwłaszcza jeśli ktoś wpadł na lekkomyślny pomysł, by zatrzymać się tam na noc.

Wiara

 Wśród Fuegończyków zdarzają się ateiści, lecz większość tego ludu jest bardzo przesądna i łatwo przypisują pewne zjawiska magii. Ich wierzenia są często bardzo rozbieżne - założenia religii tego Królestwa nie są dokładnie sprecyzowane, a każdy odbiera je według swojej interpretacji. W skutek tego, każdy mieszkaniec wierzy w coś troszkę innego. Wierzenia te mają jednak kilka cech wspólnych.
 Po pierwsze, ludność Fuego uznaje druidów i wierzy w ich umiejętności komunikowania się z duchami oraz innymi siłami nadprzyrodzonymi. Mieszkańcy wierzą, że druidzi są ludźmi wybranymi, obdarzonymi umiejętnościami uzdrawiania duszy, oraz przewidywania niedalekiej przyszłości. Jeśli osoba podająca się za druida zyska na wiarygodności, może również żądać od wyznawców składania mu ofiar, bądź darów, w zamian za zjednanie mu przychylności istot mistycznych, czy udzielenie rad jak uniknąć potencjalnych niebezpieczeństw. 
 Po drugie, w Królestwie Ognia kultywuje się wiarę w wielu Bogów. Każdy mieszkaniec składa ofiarę temu Bogu, którego względów akurat potrzebuje - dla jednego to bedzie Bóg Szczęścia, dla innych Bogactwa, Wojny, Miłości, czy Sukcesu. Warto nadmienić, iż specyficzną czcią otacza się również władcę - mieszkańcy wierzą, że jest on Bożym wysłannikiem i ma możliwość zsyłania na swój lud zarówno łaski jak i gniewu Bogów.
 Powszechnie krąży wśród społeczeństwa niezliczona ilość legend i mitów na temat duchów, Bogów, bądź sposobów powstania świata i różnych zjawisk. Przekazywane są one ustnie przez druidów, oraz między wyznawcami. Ze względu, że przekazywane są one 'drogą pantoflową' (ktoś mówił komuś, że ktoś coś), istnieją duże różnice między różnymi wersjami tych samych historii.

Tradycje i obyczaje
Święto Smoka (Królestwo Fuego'a) 
Kiedy rzekomo Wielki Feniks rozgrzał i popękał wielkie Smocze Głazy, ludzie postanowili czcić Smoki. Do dziś obchodzi się na cześć tego dnia święto. W ten jeden, jedyny dzień wszyscy ludzie wychodzą z domów i witają królową, która przejeżdża Królewskim Szlakiem. Każdy pełnoletni mieszkaniec dostaje Smoczą Kartę, którą może wymienić na beczkę Smoczego Trunku (działanie podobne do Viagry dla mężczyzn, zaś dla kobiet pewny lek antykoncepcyjny).

Legendy
Legenda Fuego'a - Wielki Feniks 
Podróżni, a za razem nieliczni grajkowie opowiadają różne przedziwne historie. Jedną z nich jest przekazywana z pokolenia na pokolenie legenda o zrodzeniu się smoków.
Dawno temu, na terenach Królestwa Fuego'a, było pełno skał, które przypominały wielkie jaja. Jedni myśleli, że to wielkie ptaki, niegdyś zamrożone, drudzy, że skutek uboczny wielu treningów magów, a jeszcze inni, że to kształtowane tysiącami lat wielkie głazy charakteryzujące tą gorącą krainę. Lecz pewnego dnia, ląd zasłonił wielki cień, rozciągający się na tysiące kilometrów i zawiał mocny, przenikliwy wiatr. W ułamku sekundy wszystkie drzewa, jakby pochodnie stanęły w płomieniach. Wielki Feniks swym ognistym oddechem zapalił całe królestwo Fuego'a. Od tej wysokiej temperatury popękały wszystkie te dziwne, łuskowate głazy. Z nich zaś wyleciały tysiące smoków - dobrych i złych, ładnych i brzydkich, groźnych i łagodnych. Ludzie zaczęli je czcić, a głowa smoka znalazła się w herbie.